Een gigacomputer heeft berekend dat er nog 9.000 niet ontdekte soorten bomen op aarde zijn. Kans bestaat dat we ze nooit te zien zullen krijgen: ze zijn bedreigd.
Het eerder aangekondigde wetenschappelijke artikel ‘The number of tree species on Earth’ is nu uit. In het artikel staat dat er nu ongeveer 38 miljoen bomen in kaart zijn gebracht, verspreid over 90 landen. Er 73.300 verschillende soorten bomen bekend zijn waarvan er 64.000 gedocumenteerd zijn. Nog niet ontdekt zijn 9.000 soorten.
Zeldzame verrassingen in Amazonewoud
Op basis van een wetenschappelijke methode met grids is vastgesteld dat de meeste bossen slechts door enkele boomsoorten worden gedomineerd. Maar achter die bekende bomen gaat een lange rij van zeldzame soorten schuil, die met elkaar zo’n 30 tot 40 procent van de rijkdom van de wouden op alle continenten vertegenwoordigen.
Vooral de Amazone in Zuid-Amerika en de tropische bossen in Afrika houden nog heel wat zeldzame verrassingen voor ons verborgen. Zo berekenden de supercomputers op de Universiteiten van Michigan en Minnesota dat we 14,3 procent van de soorten nog niet kennen.
“Opwarming bedreigt zeldzame soorten”
Het onderzoeksproject staat onder leiding van Jingjing Liang, hoogleraar ‘quantitative forest ecology’ en Peter B. Reich, hoogleraar ‘forest ecology’. Reich waarschuwde dat de kans bestaat dat we een aantal van deze nog niet ontdekte soorten nooit zullen zien. “De resultaten van ons onderzoek onderstrepen de kwetsbaarheid van de wereldwijde bosbiodiversiteit voor veranderingen door menselijk ingrijpen. Met name landgebruik en de opwarming van het klimaat bedreigen het voortbestaan van zeldzame soorten op een onevenredige wijze.”
De nog onbekende soorten bomen komen slechts in kleine aantallen voor.
“Dataset van bomensoorten in bureaulade”
Het idee om met grids de soortenrijkdom in bossen te voorspellen komt van hoogleraar Liang. Hij werkte als junior op een universiteit in Alaska aan groeimodellen voor bossen. “Daar vond ik letterlijk een rijke dataset van inventarisaties van bossen, gewoon in iemands bureaula. Ik realiseerde me dat mensen die informatie wel zouden willen hebben, maar het was nooit gepubliceerd. Wetenschappers deelden hun data op project- of verzoekbasis, maar er was geen centrale opslagplaats voor de waardevolle data die deze mensen verzamelden. Het leidde tot een persoonlijke missie en ik begon meer datasets te verzamelen. In de loop van de volgende jaren evolueerde het, met de hulp van vele anderen, tot een wereldwijde inspanning.”
De paper van Liang en Reich telt dan ook een eindeloze rij van collega-boswetenschappers over de hele wereld. Vanuit Europa werkte onder andere Roberto Cazzolla Gatti mee aan de publicatie. Hij is associate professor aan de Universiteit van Bologna (Italië), de oudste Universiteit ter wereld.
