Een kilometer aan hekwerk in een bedrijvenpark waar bonenstaken omhoogklimmen, tomatentrossen rood kleuren en zonnebloemen het steriele grijs opvrolijken. In Hessenpoort in Zwolle realiseerde ‘Straatboer’ Christiaan Kuipers een unieke eetbare tuin. Zijn aanpak ging de wereld over.
De medewerkers van de bedrijven gaan er in hun pauze graag even langs. Niets is zo lekker als een vers geplukt snoeptomaatje.
“Ik heb het gewoon gevraagd”
Het is heel bijzonder wat ‘De Straatboer’ doet, zeker wanneer je al die rapporten kent die geschreven zijn over het vergroenen van bedrijvenparken. Zielloze grijze gebieden zijn het, met steriele grasmatten. Grote natuurorganisaties die zich samen met grote ondernemersorganisaties mooie doelen stelden, waar vervolgens niets meer over werd vernomen. Wetenschappers uit Wageningen bogen zich ook over verduurzaming van die duizenden kilometers aan onbenut grondoppervlak. Vele adviezen volgden. Maar waarom gebeurde er niets? Vanwege problemen die er nooit waren, zoals angst dat een beschermde diersoort zich op het terrein gaat vestigen, waardoor vrachtwagens niet meer uit mogen rijden?
Hoe kreeg Kuipers het voor elkaar om van zijn woonstad Zwolle bij vijf enorme bedrijven toestemming te krijgen om aan de binnenkant van het hekwerk eenjarige groenten en bloemen aan te planten? “Ik heb het gewoon gevraagd”, is zijn ontnuchterende antwoord. “Ze vonden het een leuk idee. Ik mocht meteen gaan planten.”
“Ik lust ook wel een appeltje hoor”
En zo inspecteert hij het bedrijfsterrein van DHL, wanneer rangeerder Berry de Graaf zijn vrachtwagen stopt en zich uit de cabine laat zakken. Hij heeft een papieren boterhamzakje bij zich. De Graaf weet al precies waar de tomatenstruiken staan die het beste zijn aangeslagen en begint te plukken. “Ik doe dit zeker twee keer per week”, glundert hij. Alleen hij? “Nee, ik ken meer collega’s die hier in de pauze even langslopen. Nee, dat deden ze vroeger nooit. Waarom zou je?” Wat heb je hier ook anders te zoeken? Er liggen alleen betonnen klinkers, zo ruim bemeten dat er minstens vier kolossale vrachtwagens probleemloos naast elkaar kunnen parkeren.
Rangeerder Berry klimt weer in zijn truck, nadat ook Kuipers hem nog een handjevol tomaten in zijn boterhamzakje stopte. De Straatboer blijft nog even naar het zwarte hek kijken, waar de zonnebloemen met de zon meedraaien. Hoe zou het zijn wanneer hier frambozenstruikjes, bramen of perenboompjes zouden staan? Van DHL-er Berry mag het. “Ik lust ook wel een appeltje hoor”, geeft hij zijn bestelling voor volgend jaar alvast af. En zo gebeurde het ook. Straatboer Christiaan mocht op een verloren stuk grasveld ook fruitboompjes aanplanten: meer dan 100 zelfs. Nieuwe projecten in Drachten, Almelo en Deventer groeien lekker door.
